Novo groblje, u Ruzveltovoj ulici, spomenički je kompleks od izuzetnog kulturnog i istorijskog značaja za Beograd i Srbiju, zbog čega je zakonom zaštićeno kao kulturno dobro od velikog značaja.
Nastalo je kao treće groblje u Beogradu za sahrane po hrišćanskim običajima, u drugoj polovini 19. veka, zbog širenja grada i nedostatka prostora na tašmajdanskom groblju. Sagrađeno je na zemljištu iznad Bulbuderskog potoka, koje je nekada pripadalo Vladanu Đorđeviću, hirurgu, političaru i osnivaču Srpskog lekarskod društva. Groblje je otvoreno 16. avgusta 1886. godine.
Prvi memorijalni spomenik na Novom groblju jeste Srpska kosturnica izgrađena 1907. i nalazi se u blizini crkve Sv. Nikole. U nju su sa Starog tašmajdanskog groblja kod crkve Sv. Marka preneti posmrtni ostaci ratnika iz srpsko – turskih ratova 1876 – 1878. i srpsko – bugarskog rata 1885. godine.
Posebnu znamenitost Novog groblja čine vojnička groblja gde su sahranjeni poginuli u balkanskim, Prvom i Drugom svetskom ratu. Ovde počivaju pripadnici srpske i savezničkih armija, ali i ratnih protivnika Srbije, pa se kao posebne celine izdvajaju francusko, rusko, italijansko, austrougarsko, bugarsko, nemačko i englesko vojničko groblje. Takođe, ovde su sahranjeni Beograđani poginuli u bombardovanjima 6. aprila 1941. i na Uskrs 1944. godine. U centralnom delu groblja nalazi se i Aleja velikana. Brojni nadgrobni spomenici svedoče o različitim periodima novije srpske istorije, počev od oslobađanja od Turaka do današnjih dana.
Na Novom groblju se nalazi veliki broj značajnih ostvarenja arhitekata i skulptora. Među posebnim umetničkim celinama izdvajaju se Spomenik i Kosturnica branilaca Beograda 1914 – 1918. rađen po projektu ruskog vajara RomanaVerhovskoja, Spomenik ratnicima sa Sremskog fronta 1945. , Iverska kapela na Ruskom groblju rad Valerija Vladimiroviča Stoševskog, izgrađena 1931. , Spomenik palim ruskim ratnicima u Prvom svetskom ratu, čiji je autor Verhovskoj, podignut je 1935. godine.
Hram Svetog Nikole na Novom groblju zadužbina je udovice Stanojla Petrovića, državnog savetnika knjaza Miloša. Izgrađena je 1893. u vizantijskom stilu ppo projektu jednog od prvih školovanih srpskih arhitekata Svetozora Ivačkovića. Zidne slike radio je Andrija Domenik, a ikonostas je oslikao Stevan Todorović jedan od najvećih umetnika srpskog romantizma.
